Anna de Foix-Candale – żona Władysława II Jagiellończyka

Syn Władysława Jagiełły, Kazimierz Jagiellończyk i jego żona Elżbieta Rakusznka dochowali się trzynaściorga dzieci. Ich najstarszym synem był Władysław, późniejszy król Czech i Węgier i maż Anny de Foix-Candale.

Jako najstarszy syn króla Władysław miał być jego następcą na tronie Polski. Na skutek zawirowań politycznych objął jednak tron czeski i węgierski. Mówiono o nim , że był doskonałym człowiekiem, ale żadnym królem. Zarzuca mu się też, że skłócony z braćmi nie wykorzystał szansy stworzenia sięgającego od Bałtyku po Morze Czarne i Adriatyk bloku państw jagiellońskich.

Urodzona w 1484 roku we Foix (Ariege) Anna była trzecią żoną Władysława II. Ślub per procura został zawarty 23 marca 1502 roku na zamku w Blois.

Osiemnastoletnia Anna przybyła na Węgry najprawdopodobniej 26 września tego samego roku i 29 września roku została koronowana na królową Węgier. Nigdy nie została koronowana na królową Czech, ponieważ jako katoliczce czescy husyci zakazali jej wstępu do czeskich zamków.

6 października 1502 roku w Budzie poślubiła Władysława II Jagiellończyka, a 23 lipca 1503 urodziło się pierwsze dziecko pary – córka Anna Jagiellonka.

Pomogło to rozluźnić napięte stosunki z cesarzem rzymskim Maksymilianem I, który zaoferował Władysławowi małżeństwo jego małej córeczki z którymś ze swoich wnuków.

1 lipca 1506 roku Anna urodziła syna – Ludwika II. Poród był przedwczesny, ale dziecko udało się uratować. Królowa zmarła niedługo potem w wyniku gorączki połogowej.

Ludwik zasiadł na tronie Czech i Węgier jako Ludwik II Jagiellończyk. Zginął w bitwie pod Mohaczem w roku 1526.