TOP 2: Montségur – ostatni bastion katarów

„At the gates and the walls of Montségur
Blood on the stones of the citadel
Death is the price for your soul’s liberty
To stand with the cathars and to die and be free“   Iron Maiden

Montségur to jedno z najbardziej znanych miejsc związanych z historią katarów – średniowiecznej herezji religijnej. Montségur to także nazwa zamku, który pełnił rolę ostatniego bastionu katarów w ich walkach przeciwko Kościołowi katolickiemu.

Zamek Montségur znajduje się w południowej Francji, w Pirenejach Ariége, na szczycie skalistej góry. W 1243 roku, po wieloletnim oblężeniu, katarzy, którzy byli zwolennikami dualistycznej doktryny religijnej, zostali zmuszeni do opuszczenia swoich ukrytych grot w podziemiach zamku i poddania się władzy kościelnej.

Montségur stał się symbolem oporu katarów wobec prześladowań i inkwizycji katolickiej. Wielu katarów, którzy odmówili wyrzeczenia się swojej wiary, zostało spalonych na stosie na terenie zamku. Wydarzenie to jest znane jako Masakra w Montségur. Około 220 osób zginęło w czasie tych tragicznych wydarzeń.

Montségur przetrwał jako ruina, a dzisiaj stanowi popularne miejsce pielgrzymek dla turystów i osób interesujących się historią katarów. Na szczycie wzgórza znajduje się pomnik upamiętniający ofiary i obwieszczający ich walkę o wolność religijną.

Historia Montségur i katarów jest ważnym elementem dziedzictwa kulturowego południowej Francji. Opowieści o ich wierzeniach, prześladowaniach i wytrwałości przetrwały i nadal inspirują badaczy i zainteresowanych.

Montségur przyciąga zarówno turystów, jak i osoby zainteresowane historią, literaturą i duchowością. Z tego powodu wiele znanych osób odwiedziło to miejsce. Oto kilka przykładów znanych postaci, które odwiedziły Montségur:

1. Dan Brown: Autor bestsellerowego thrillera „Kod Leonarda da Vinci“ odwiedził Montségur podczas swojego researchu do tej książki. Montségur jest jednym z ważnych miejsc, które pojawiają się w fabule powieści.
2. Umberto Eco: Włoski pisarz i filozof Umberto Eco, znany ze swojego zainteresowania historią i średniowieczem, odwiedził Montségur. Jego zainteresowanie katarami i ich kulturą znalazło odzwierciedlenie w niektórych jego dziełach, takich jak powieść „Imię róży“.
3. Paulo Coelho: Jako autor zainteresowany duchowością i ezoteryką odwiedził to historyczne miejsce.
4. Otto Rahn: Niemiecki pisarz i badacz Otto Rahn poświęcił dużo czasu badaniu historii katarów i ich związku z Montségur. Był autorem książki „Kreuzzug gegen den Gral“ (Krucjata przeciwko Graalowi), w której opisał swoje badania i spekulacje na temat katarów i Montségur.
5. Neil Gaiman: Znany brytyjski pisarz fantasy Neil Gaiman odwiedził Montségur i inspirował się miejscem do tworzenia swojej opowieści.

Warto zauważyć, że Montségur jest popularnym miejscem dla turystów i badaczy historii, a wielu innych nieznanych osób odkryło to miejsce i znalazło w nim inspirację.

Z blogu Paula Coelho:

„Montsegur, 1989 Autor: Paulo Coelho

Monica i ja dotarliśmy podnóże góry Montségur pewnego wieczoru w sierpniu. Staliśmy w miejscu, gdzie w 1224 roku 220 katarów zostało pogrzebanych żywcem. Planowaliśmy wejść na szczyt następnego dnia. Pogoda była pochmurna, chmury były tak nisko, że nawet nie mogliśmy dojrzeć ruin na szczycie gigantycznej skały. Po to tylko, aby zdenerwować Monikę, powiedziałem, że mogłoby być interesujące wejść na szczyt jeszcze tej samej nocy. Odpowiedziała „nie“, i byłem uspokojony, pomyślcie tylko, gdyby odpowiedziała „tak“! W tym momencie podjechał samochód, ten sam model i kolor co mój. Wysiadł Irlandczyk i zapytał nas, jakbyśmy byli z tego regionu, z którego miejsca można wejść na skałę. Zasugerowałem, że mógłby wejść na szczyt następnego dnia razem z nami, ale on był zdeterminowany, aby wejść tam jeszcze tej samej nocy. Chciał zobaczyć wschód słońca stamtąd, twierdząc, że być może w poprzednim życiu był katarzem. „Zastanawiam się, czy mógłbyś mi pożyczyć latarkę?“ – zapytał. Poszedłem do hotelu w miejscowości, w której nocowaliśmy, i pożyczyłem latarkę, jedyną, jaką mieli. „To znak – musimy teraz wejść na tę skałę.“ Monica wydawała się przestraszona, ale powiedziałem, że musimy iść naprzód. „Znaki to znaki“ – powiedziałem. Nowy przybysz zapytał, gdzie jest ścieżka. Powiedziałem mu, że to nie ma znaczenia i że po prostu zacznie iść w górę. I przez pewien czas (nie pamiętam, jak długo) trzej z nas weszliśmy na górę, której nie znaliśmy, w nocy i we mgle, która pozwalała nam dostrzec tylko kilka metrów przed nami. W końcu znaleźliśmy się powyżej chmur; niebo pełne gwiazd, księżyc był pełny, a przed nami stała brama fortecy Montségur. Weszliśmy i kontemplowaliśmy ruiny. Spoglądałem na piękno nieba, zastanawiając się, jak tam dotarliśmy bez żadnego wypadku, ale potem pomyślałem, że lepiej nie zadawać pytań i tylko podziwiać cud.

Przez kolejne kilka lat wysłałem kilka listów do tajemniczego Irlandczyka, ale on nigdy nie odpowiadał. Powróciłem do Montségur i wspiąłem się na tę górę jeszcze kilka razy, ale nigdy więcej nie udało mi się odnaleźć ścieżki, którą użyliśmy tamtej sierpniowej nocy w 1989 roku.“

Montsegur, 1989

[youtube https://youtu.be/AXW-XphYyA0]